Ay Yüzeyinde Amatör Telsiz Haberleşmesi: Geleceğin Radyo İletişim Sistemi olabilirmi
Ayın bir yüzü devamlı olarak dünyaya sabit bakıyor olması bu fikri aklıma getirdi.
Son yıllarda, uzay teknolojilerindeki ilerlemeler ve insanlığın Ay’a yönelik geri dönüş planları, heyecan verici projeyi aklıma getirdi. Bu proje, amatör telsizciler için Ay üzerinden haberleşme yapmayı mümkün kılacak bir aktarıcı sistemin kurulması.
Henüz bir hayal gibi görünen bu fikir, teknoloji geliştikçe gerçek olabilir. Bu yazıda, Ay yüzeyine yerleştirilecek bir transponder aktarıcı sistemi ile Ay üzerinden telsiz haberleşmesinin nasıl mümkün olabileceğini ve karşılaşılan teknik zorlukları ele alacağız.
1. Ay’da Telsiz Aktarıcı Sistemi: Nasıl Çalışacak?
Amatör telsizciler, dünya üzerindeki uydular aracılığıyla uzun mesafelerde iletişim kurabiliyorlar. Örneğin, Qatar uydusu QO-100, dünya üzerindeki amatör telsizciler için bir tür “aktarıcı” olarak görev yapıyor. Benzer bir sistemin Ay yüzeyine kurulması, telsiz haberleşmesini yeni bir boyuta taşıyacaktır.
Mesela: QATAR QO-100 Uydusunda kullanılan Transponderin benzerini ayda kullansak
Ay’a yerleştirilecek bir transponder aktarıcı, dünyadaki amatör telsizcilerin, Ay ile doğrudan iletişim kurmalarını sağlayacak bir köprü işlevi görebilir. Bu aktarıcı, QO-100 gibi bir uydunun yerini tutacak şekilde çalışacak; ancak burada devreye giren temel fark, Ay’ın hareketi nedeniyle sürekli görüş açısının sağlanması için yönlü ve takip sistemlerine sahip antenlerin kullanılması olacaktır. Ay’ın dünyaya olan yüzeyinin sabit kalması nedeniyle, bu sistemin etkin olabilmesi için, antenlerin sürekli olarak Ay’ı takip etmesi gerekecek. ( Manual veya otomatik olarak)
2. Enerji Sorunu: Ay’ın Güneş Işığına Erişim Süresi
Ay yüzeyinde elektrik enerjisi üretimi, dünyadan farklı bir zorlukla karşı karşıya kalır. Ay’ın gece ve gündüz döngüsü, yaklaşık 29.5 Dünya günü sürer. Bu durumda, bir güneş paneli sistemi, Ay’ın gece döneminde enerji üretme şansı bulamayacaktır. Dolayısıyla, aktarıcı sistemin enerji ihtiyacı, güneş ışığına erişim sağlanan süre zarfında şarj edilmesi gereken bir batarya aracılığıyla karşılanacaktır.
Ay’da kurulan bir güneş paneli elektrik devresi, güneş ışığından aldığı enerjiyi bataryalarda depolayarak, Ay’ın karanlık dönemlerinde aktarıcıyı çalıştırabilecek yeterli enerjiyi sağlayacaktır. Ancak, bu enerji depolama süreci oldukça kritik olacaktır. Çünkü Ay’ın gece dönemi çok uzun olduğundan, güneş enerjisinin ne kadar süreyle depolanabileceği ve bataryaların ne kadar verimli çalışacağı, sistemin uzun vadede işlerliğini etkileyebilir.
ISS de Amatör telsiz ve Astronot
Foto: NASA
3. ISS ve MIR’deki Aktarıcılar: NASA ve AMSAT Derneği İşbirliği
Ay üzerindeki amatör telsiz aktarıcıları fikri, aslında sadece bir hayal değil, aynı zamanda geçmişte gerçekleştirilmiş benzer projelerin bir devamı olarak düşünülebilir. 2000’li yılların başından itibaren, Uluslararası Uzay İstasyonu (ISS) ve eski Sovyet MIR Uzay İstasyonu üzerinde amatör telsizcilik amaçlı aktarıcılar kurulmuştu. Bu sistemlerin kurulumu, NASA ve AMSAT (Amateur Satellite Corporation) derneği işbirliğiyle gerçekleştirilmişti. ISS üzerindeki aktarıcılar, amatör telsizcilerin dünya üzerindeki farklı bölgelerle iletişim kurmalarını sağlarken, aynı zamanda uzayda haberleşme konusunda önemli bir deneyim kazandırdı.
Geçmişte Molniya yüksek yörüngeli uyduları kullanırken de yönlü antenlerimizle ( Oscar 10, oscar 13, Oscar 40 ) tüm kıtalarla temas kurabiliyorduk.
Bu deneyim, Ay’a yönelik benzer bir projeyi hayata geçirmek için oldukça faydalı olabilir. NASA, gelecekte Ay’a göndereceği astronotlar aracılığıyla, böyle bir aktarıcı sistemin kurulmasına öncülük edebilir. Astronotlar, yalnızca Ay’daki bilimsel araştırmaları yürütmekle kalmayacak, aynı zamanda amatör telsizciler için bu tarihi projeyi gerçekleştirebilirler.
Ancak, bu tür bir projede yer alan temel soru işaretlerinden biri, bu aktarıcıların kurulumu için gerekli olan lojistik ve mühendislik desteği olacaktır. Uzay yolculuğu ve Ay’a iniş, oldukça pahalı ve teknik açıdan zorlu süreçlerdir, bu da projeyi daha karmaşık hale getirebilir.
4. Ay’dan Yansıtma ve EME Çalışmaları: Ay’ı Bir Radyo Yansıma Aracı Olarak Kullanmak
Ay’ın yüzeyi, radyo sinyallerini yansıtabilecek bir özellik gösterir ve bu da amatör telsizciler için oldukça ilginç bir fırsat yaratır. Ay’dan yansıtma (Moonbounce) olarak bilinen bu yöntem, amatör telsizcilerin Ay’a sinyal gönderip, geri yansıyan sinyalleri alarak dünyanın diğer tarafındaki istasyonlarla haberleşmesini mümkün kılar. Bu yöntem, yüksek frekanslarda çalışan amatör telsizciler için özellikle zorlu ama ödüllendirici bir iletişim tekniği olarak bilinir.
KM39BP Locatorundaki EME Aydan yansıtmada kullandığım antenler
EME (Earth-Moon-Earth) olarak da adlandırılan bu iletişim şekli, amatör telsizcilerin daha önce ulaşamadıkları uzak mesafelere erişmelerine olanak tanır. Ay’ın yüzeyinden geri yansıyan sinyaller, dünya üzerinde çok daha geniş bir kapsama alanı sağlar. Bu sistemin bir avantajı, özellikle sabit bir uyduya bağımlı kalmamak ve sinyal iletiminin dünya üzerindeki herhangi bir noktaya ulaşabilmesidir. TA1D olarak EME yöntemiyle KN41LB ve KM39BP Locatorlarından, 2m bandı 144 MHz de yönlü antenlerle yüzlerce QSO yapma imkanım olmuştur.
5. Ay’ın Hareketliliği ve Küresel Kapsama Alanı
QO-100 gibi sabit uydular, dünyanın yaklaşık %49’u kadar bir alana hitap eder, çünkü bu tür uydular belirli bir yörüngede sabit kalır ve sadece uydunun kapsama alanındaki bölgelerde sinyal iletimi sağlanabilir. Ancak Ay, hareketli bir cisimdir ve dünyanın 24 saatlik dönüşü sırasında, Ay’ın yüzeyi farklı bölgelerdeki amatör telsiz istasyonlarıyla haberleşme olanağı sağlar.
Ay yörüngesinden Dünyayabakış (Foto: NASA)
Ay’ın hareketi, amatör telsizcilere büyük bir avantaj sunar; çünkü Ay, yeryüzündeki tüm kıtalarda, her zaman farklı yerlerden sinyal alacak ve iletebilecek bir konumda olacaktır. Bu da, dünya çapında amatör telsizcilerin birbirleriyle farklı zamanlarda sürekli temas kurabilmesini mümkün kılar. Yani, Ay’ın sabit uydulardan farklı olarak, daha dinamik ve küresel bir kapsama alanı yaratma potansiyeli vardır. Bu hareketlilik, her kıtada yer alan amatör telsizcilerin, farklı zaman dilimlerinde birbirleriyle QSO (Radyo teması) kurmalarına olanak tanıyacaktır.
6. Zorluklar ve Gelecek Perspektifleri
Ay yüzeyine Telsiz aktarıcıları yerleştirmek, mühendislik açısından büyük bir zorluk sunuyor. Ay yüzeyi, oldukça sert bir çevreye sahip olup, yüksek sıcaklık farkları ve mikro meteoritler gibi faktörler, sistemlerin dayanıklılığını test edebilir. Ayrıca, sistemlerin sürekli olarak Ay’ı takip etmesi, antenlerin çok hassas bir şekilde yönlendirilmesi gerektiği anlamına gelir. Bu da otomatik kontrol sistemlerinin ve sensörlerin yüksek doğrulukla çalışmasını gerektirir.
Ay da Atmosfer olmadığından daha çok Güneş enerjisi Panellere ulaşıp daha çok enerji depolanmasına sebep olabilir.
Ancak, bu tür zorluklar, geçmişte birçok hayali projeyi gerçeğe dönüştüren mühendislik ve teknoloji gelişmeleriyle aşılabilir. Güneş enerjisi teknolojileri, enerji depolama sistemleri, otonom yönlendirme ve takip sistemleri gibi alanlardaki ilerlemeler, bu projenin hayata geçmesini mümkün kılabilir.
Sonuç olarak, Ay yüzeyinde kurulacak bir Amatör Telsiz aktarıcı sistemi, telsizcilik dünyasına büyük bir yenilik getirebilir. Bu proje, sadece amatör telsizcilerin iletişimini sağlamakla kalmayacak, aynı zamanda insanlığın Ay’a dair vizyonunu daha da genişletecek bir adım olacaktır. Elbette, bu tür bir sistemin gerçekleştirilmesi için bir dizi mühendislik, lojistik ve finansal zorluk aşılmalıdır. Ancak, tıpkı geçmişteki büyük projelerde olduğu gibi, bu fikir de günün birinde gerçek olabilir.
Aklıma geldi hayalettim ve düşündüklerimi yazdım.
Ne gerek var bu kadar zorluğa diyenler olabilir, fikir fikirdir, bir kenarda dursun.
TA1D, KADRİ MEHMET BAŞAK
Amatör telsizci
TRT Emekli Başkameraman
English:
Google Translate:TNX
Amateur Radio Communications on the Lunar Surface: Could It Be the Radio Communication System of the Future?
The fact that one side of the Moon is constantly facing Earth sparked this idea.
In recent years, advances in space technologies and humanity’s plans to return to the Moon have brought many exciting projects to mind. This project involves the establishment of a relay system that will enable communication on the Moon for amateur radio operators.
This idea, which still seems like a dream, may become a reality as technology develops. In this article, we will discuss how radio communication on the Moon could be possible with a transponder relay system placed on the lunar surface, and the technical challenges encountered.
1. A Radio Relay System on the Moon: How Will It Work?
Amateur radio operators can communicate over long distances via satellites on Earth. For example, the Qatar satellite QO-100 serves as a kind of “relay” for amateur radio operators on Earth. Installing a similar system on the lunar surface would take radio communication to a new level.
A transponder transmitter placed on the Moon could serve as a bridge, allowing amateur radio operators on Earth to communicate directly with the Moon. This transmitter would function as a replacement for a satellite like the QO-100; however, the key difference here would be the use of directional and tracking antennas to ensure constant line-of-sight due to the Moon’s motion. Because the Moon’s surface remains fixed to the Earth, the antennas would need to constantly track the Moon for this system to be effective. (Manually or automatically)
2. Energy Challenge: The Moon’s Access to Sunlight
Electrical power generation on the Moon’s surface faces a different challenge than on Earth. The Moon’s day and night cycle lasts approximately 29.5 Earth days. Therefore, a solar panel system would not have the opportunity to generate energy during the Moon’s nighttime. Therefore, the transmitter system’s energy needs would be met by a battery, which must be charged during the time it receives sunlight.
A solar panel electrical circuit installed on the Moon would store energy from sunlight in batteries, providing sufficient power to power the transmitter during the lunar darkness. However, this energy storage process will be critical. Because the Moon’s nighttime is so long, the duration of solar energy storage and the efficiency of the batteries can affect the system’s long-term functionality.
3-Transponders on the ISS and MIR, a NASA-AMSAT Association Collaboration
The idea of amateur radio transmitters on the Moon is not merely a dream, but a continuation of similar projects undertaken in the past. Since the early 2000s, transmitters for amateur radio have been installed on the International Space Station (ISS) and the former Soviet MIR Space Station. The installation of these systems was carried out in collaboration with NASA and the Amateur Satellite Corporation (AMSAT). The transmitters on the ISS not only enabled amateur radio operators to communicate with different regions around the world but also provided significant experience in space communications. In the past, while using Molniya high-orbit satellites, we were able to establish contact with all continents with our directional antennas (Oscar 10, Oscar 13, Oscar 40).
This experience could be quite useful for implementing a similar project for the Moon. NASA could pioneer the installation of such a relay system through the astronauts it sends to the Moon in the future. The astronauts will not only conduct scientific research on the Moon but also carry out this historic project for amateur radio operators. However, one of the fundamental questions surrounding such a project will be the logistical and engineering support required to install these relays. Space travel and lunar landings are quite expensive and technically challenging processes, which could further complicate the project.
4. Lunar Reflection and EME Studies: Using the Moon as a Radio Reflection Device
The Moon’s surface exhibits a property that can reflect radio signals, creating a very interesting opportunity for amateur radio operators. This method, known as Moonbounce, allows amateur radio operators to communicate with stations on the other side of the world by sending signals to the Moon and receiving the reflected signals. This method is known as a particularly challenging but rewarding communication technique for amateur radio operators operating at high frequencies.
This form of communication, also called EME (Earth-Moon-Earth), allows amateur radio operators to reach farther distances than previously possible. Signals reflected from the Moon’s surface provide much wider coverage on Earth. One advantage of this system is that it avoids dependence on a geostationary satellite and allows signal transmission to be carried out anywhere on Earth.
It is the ability to reach a specific point. As TA1D, I have had the opportunity to make hundreds of QSOs using the EME method using KN41LB and KM39BP locators on the 2m band, 144 MHz, using directional antennas.
5. Moon’s Mobility and Global Coverage
Geostationary satellites like the QO-100 cover an area of approximately 49% of the Earth’s surface because they remain fixed in a specific orbit and can only transmit signals within the satellite’s coverage area. However, the Moon is a mobile body, and during the Earth’s 24-hour rotation, its surface provides communication with amateur radio stations in different regions.
The Moon’s motion offers a significant advantage to amateur radio operators because the Moon will always be in a position to receive and transmit signals from different locations on all continents. This allows amateur radio operators worldwide to maintain constant contact with each other at different times. In other words, the Moon has the potential to provide more dynamic and global coverage, unlike geostationary satellites. This mobility will allow amateur radio operators on every continent to establish QSO (radio contact) with each other in different time zones.
6. Challenges and Future Perspectives
Placing radio transmitters on the lunar surface presents a significant engineering challenge. The lunar surface is quite harsh, and factors such as significant temperature fluctuations and micrometeorites can test the systems’ durability. Furthermore, the systems’ constant tracking of the Moon means that antennas must be very precisely aimed. This requires the high accuracy of automated control systems and sensors.
However, because the Moon lacks an atmosphere, more solar energy can reach the panels, resulting in more energy storage.
However, such challenges can be overcome through engineering and technological advancements that have made many dream projects a reality in the past. Advances in fields such as solar energy technologies, energy storage systems, and autonomous guidance and tracking systems could make this project possible.
In conclusion, an amateur radio transmitter system installed on the lunar surface could bring significant innovation to the world of radio. This project will not only enable communication for amateur radio operators, but will also further expand humanity’s vision of the Moon. Of course, a number of engineering, logistical, and financial challenges must be overcome to realize such a system. However, just like major projects in the past, this idea could one day become a reality.
I came up with the idea, and I wrote down my thoughts.
Some might say, “Why all this trouble? An idea is an idea; let it be.”
TA1D, KADRİ MEHMET BAŞAK
Turkish Radio Amateur (HAM)
Retired TRT official TV chief cameraman
German:
Google Translate:TNX
Ich träume von einem Transponder wie dem QO100-Satelliten auf dem Mond
18. November 2025
Amateurfunk auf dem Mond: Könnte es das Funkkommunikationssystem der Zukunft sein?
Die Tatsache, dass eine Seite des Mondes der Erde ständig zugewandt ist, gab den Anstoß zu dieser Idee.
In den letzten Jahren haben Fortschritte in der Raumfahrttechnologie und die Pläne der Menschheit für eine Rückkehr zum Mond ein spannendes Projekt ins Leben gerufen: die Einrichtung eines Transpondersystems, das Amateurfunkern die Kommunikation auf dem Mond ermöglichen soll.
Diese Idee, die noch wie ein Traum erscheint, könnte mit der Weiterentwicklung der Technologie Realität werden. In diesem Artikel erörtern wir, wie Funkkommunikation auf dem Mond mit einem auf der Mondoberfläche platzierten Transpondersystem möglich sein könnte und welche technischen Herausforderungen damit verbunden sind.
1. Ein Funktranspondersystem auf dem Mond: Wie funktioniert es?
Amateurfunker können über Satelliten auf der Erde über große Entfernungen kommunizieren. Der Katar-Satellit QO-100 dient beispielsweise als eine Art „Relais“ für Funkamateure auf der Erde. Die Installation eines ähnlichen Systems auf der Mondoberfläche würde die Funkkommunikation auf ein neues Niveau heben.
Beispiel: Würde man einen Transponder ähnlich dem des Katar-Satelliten QO-100 auf dem Mond einsetzen,
könnte ein auf dem Mond platzierter Transponder als Brücke dienen und Funkamateuren auf der Erde die direkte Kommunikation mit dem Mond ermöglichen. Dieses Relais würde einen Satelliten wie QO-100 ersetzen; der entscheidende Unterschied bestünde jedoch in der Verwendung von Richt- und Nachführantennen, um aufgrund der Mondbewegung eine konstante Sichtverbindung zu gewährleisten. Da die Mondoberfläche der Erde gegenüber fixiert bleibt, müssten die Antennen den Mond ständig nachführen, damit dieses System effektiv funktioniert (manuell oder automatisch).
2. Energieherausforderung: Die Sonneneinstrahlung auf dem Mond
Die Stromerzeugung auf der Mondoberfläche steht vor anderen Herausforderungen als auf der Erde. Der Tag-Nacht-Zyklus des Mondes dauert etwa 29,5 Erdtage. Daher könnte ein Solarpanelsystem während der Mondnacht keine Energie erzeugen. Der Energiebedarf des Sendersystems müsste daher durch eine Batterie gedeckt werden, die während der Sonneneinstrahlung aufgeladen werden muss.
Ein auf dem Mond installierter Solarpanel-Stromkreis würde die Sonnenenergie in Batterien speichern und so ausreichend Energie für den Betrieb des Senders während der Monddunkelheit bereitstellen. Dieser Energiespeicherprozess wäre jedoch kritisch. Da die Mondnacht so lang ist, könnten die Dauer der Solarenergiespeicherung und die Effizienz der Batterien den langfristigen Betrieb des Systems beeinflussen.
3. Transponder auf der ISS und MIR: Eine Zusammenarbeit von NASA und der AMSAT Association
Die Idee von Amateurfunksendern auf dem Mond ist nicht nur ein Traum, sondern die Fortsetzung ähnlicher Projekte aus der Vergangenheit. Seit Anfang der 2000er-Jahre wurden Relaisstationen für Amateurfunk auf der Internationalen Raumstation (ISS) und der ehemaligen sowjetischen Raumstation Mir installiert. Die Installation dieser Systeme erfolgte in Zusammenarbeit mit der NASA und der Amateur Satellite Corporation (AMSAT). Die Relaisstationen auf der ISS ermöglichten es Amateurfunkern, mit verschiedenen Regionen der Welt zu kommunizieren und wertvolle Erfahrungen in der Weltraumkommunikation zu sammeln.
In der Vergangenheit konnten wir mithilfe der Molnija-Satelliten in der hohen Erdumlaufbahn und unseren Richtantennen (Oscar 10, Oscar 13, Oscar 40) mit allen Kontinenten kommunizieren.
Diese Erfahrung könnte für die Umsetzung eines ähnlichen Projekts auf dem Mond äußerst hilfreich sein. Die NASA könnte die Einrichtung eines solchen Relais-Systems durch die Astronauten, die sie künftig zum Mond entsendet, vorantreiben. Astronauten würden nicht nur wissenschaftliche Forschung auf dem Mond betreiben, sondern auch dieses historische Projekt für Amateurfunker realisieren können. Eine der zentralen Fragen im Zusammenhang mit einem solchen Projekt wird jedoch die logistische und technische Unterstützung sein, die für die Installation dieser Relaisstationen erforderlich ist. Raumfahrt und Mondlandung sind kostspielige und technisch anspruchsvolle Prozesse, die das Projekt zusätzlich verkomplizieren.
4. Mondreflexion und EME-Studien: Nutzung des Mondes als Funkreflexionsgerät
Die Mondoberfläche reflektiert Funksignale und bietet Amateurfunkern damit eine interessante Möglichkeit. Diese Methode, bekannt als Mondreflexion, ermöglicht es Funkamateuren, Signale zum Mond zu senden und die reflektierten Signale zu empfangen, um mit Stationen auf der anderen Seite der Erde zu kommunizieren. Diese Methode gilt als besonders anspruchsvolle, aber lohnende Kommunikationstechnik für Amateurfunker, die im Hochfrequenzbereich arbeiten.
Die Antennen, die ich für die EME-Mondreflexion auf dem KM39BP-Locator verwendet habe.
Diese Kommunikationsform, auch EME (Erde-Mond-Erde) genannt, ermöglicht es Funkamateuren, bisher unerreichbare Entfernungen zu überbrücken.
Von der Mondoberfläche reflektierte Signale ermöglichen eine deutlich größere Abdeckung der Erde. Ein Vorteil dieses Systems ist seine Unabhängigkeit von geostationären Satelliten; die Signalübertragung kann jeden Punkt der Erde erreichen. Als TA1D hatte ich die Gelegenheit, Hunderte von QSOs mit der EME-Methode und den Locatoren KN41LB und KM39BP mit Richtantennen im 2-Meter-Band (144 MHz) durchzuführen.
5. Mondmobilität und globale Abdeckung
Geostationäre Satelliten wie QO-100 decken etwa 49 % der Erdoberfläche ab, da sie in einer festen Umlaufbahn verbleiben und nur innerhalb ihres Abdeckungsbereichs senden können. Der Mond hingegen ist ein beweglicher Himmelskörper. Während der 24-stündigen Erdrotation ermöglicht seine Oberfläche die Kommunikation mit Amateurfunkstationen in verschiedenen Regionen.
Die Bewegung des Mondes bietet Amateurfunkern einen erheblichen Vorteil. Da der Mond stets in der Lage ist, Signale von verschiedenen Orten auf allen Kontinenten zu empfangen und zu senden, ermöglicht er Funkamateuren weltweit, zu unterschiedlichen Zeiten in ständigem Kontakt miteinander zu stehen. Anders als geostationäre Satelliten bietet der Mond das Potenzial für eine dynamischere und globalere Funkabdeckung. Diese Mobilität ermöglicht es Funkamateuren auf allen Kontinenten, Funkverbindungen (QSOs) in verschiedenen Zeitzonen herzustellen.
6. Herausforderungen und Zukunftsperspektiven
Die Platzierung von Funksendern auf der Mondoberfläche stellt eine erhebliche technische Herausforderung dar. Die Mondoberfläche weist extrem raue Bedingungen auf, und Faktoren wie große Temperaturunterschiede und Mikrometeoriten können die Haltbarkeit der Systeme beeinträchtigen. Darüber hinaus erfordert die ständige Nachführung der Systeme eine sehr präzise Ausrichtung der Antennen. Dies setzt eine hohe Genauigkeit der automatisierten Steuerungssysteme und Sensoren voraus.
Da der Mond keine Atmosphäre besitzt, kann mehr Sonnenenergie die Paneele erreichen, was zu einer höheren Energiespeicherung führt.
Diese Herausforderungen lassen sich jedoch mit den technischen und ingenieurtechnischen Fortschritten bewältigen, die in der Vergangenheit bereits viele Traumprojekte realisiert haben. Fortschritte in Bereichen wie Solarenergietechnologien, Energiespeichersystemen und autonomen Führungs- und Nachführsystemen könnten dieses Projekt verwirklichen.
Zusammenfassend lässt sich sagen, dass ein auf der Mondoberfläche installiertes Amateurfunk-Relais-System eine bedeutende Innovation für die Funkwelt darstellen könnte. Dieses Projekt würde nicht nur die Kommunikation von Amateurfunkern ermöglichen, sondern auch die Vision der Menschheit vom Mond erweitern. Natürlich müssen zahlreiche technische, logistische und finanzielle Herausforderungen bewältigt werden, um ein solches System zu realisieren. Doch wie schon frühere Großprojekte könnte auch diese Idee eines Tages Wirklichkeit werden.
Ich habe davon geträumt und meine Gedanken niedergeschrieben.
Manche mögen sagen: „Warum die ganze Mühe? Eine Idee ist eine Idee; lassen wir es dabei.
TA1D, KADRİ MEHMET BAŞAK
Amateurfunker
TRT im Ruhestand